Hey!

Vorig weekend ben ik met Irene, Monique en Manon naar Boston geweest. Een paar dagen voor vertrek kregen we een email dat onze bus gecanceld was.. Horrible! We konden kiezen, of we gaan niet of we konden gratis een andere bus kiezen. Natuurlijk kozen we voor het laatste en boekte een bus eerder. Hierdoor moesten we al om 8AM in Chinatown NYC zijn. Omdat we het niet zouden halen als we van Westfield met de trein naar NYC zouden gaan, namen we heel cool een Uber taxi (om 6AM!!) naar Newark en sprongen daar in de Path richting het World Trade Center. Ik had van een andere au pair hier uit de buurt een $20 off code gekregen waardoor onze rit nog maar $1,95 kostte. Eenmaal in NYC namen we een yellow cab naar Chinatown waar Manon al op ons stond te wachten. De vijf uur durende busreis naar Boston ging best snel. Eenmaal aangekomen moesten we eerst nog de weg naar ons hostel zoeken. Gelukkig hadden we Irene aka de navigatie bij ons, haha! Het hostel was echt om te gieren, de bedden waren van ijzeren veren en nog meer ijzer. Na even op de kamer te hebben gezeten, zijn we naar downtown Boston gelopen om daar te gaan winkelen bij de Primark!! Al dat winkelen maakt je hongerig dus we gingen even de spullen droppen in het hostel en weer terug naar de stad om wat te eten. Zoveel tentjes en zoveel keuze maar toch konden we niks vinden. Uiteindelijk bij een Italiaans achting restaurant gegeten. Omdat we zo moe waren van al het lopen (15 kilometer op een middag en zes keer van het hostel naar de stad en vice versa) hebben we de taxi naar het hostel genomen. In het hostel aangekomen liepen we naar de gedeelde badkamer waar we even te horen kregen dat er "regels" zijn in dit hostel en er naar 10PM stilte werd verwacht. Ooooooke.

De volgende dag zijn we rond 8:30AM naar Harvard University in Cambridge vertrokken. Harvard is echt ontzettend groot en mooi. De gebouwen zijn prachtig net als de bijbehorende kleine parkjes. We hebben er een uur of twee rondgelopen en zijn vervolgens weer met de metro naar de stad gegaan om daar de Public Garden ge bezoeken. Een ontzettend mooi park in de stad met een hele grote vijver en allerlei mooie bomen en beelden. Natuurlijk hebben we ons goed misdragen in het park en veel onrust veroorzaakt met al ons gelach en gegier. Ik heb een aantal geschiedenis lessen aan de meiden gegeven over o.a. Amerika's eerste president: Mister George Washington. De les is vastgelegd op camera maar "helaas" zal die hier niet vertoont worden!

Na het park zijn we nog naar de Quincy Market geweest (echte aanrader!), helaas hadden we net voordat we naar deze Market gingen gegeten anders hadden we daar super veel keuze uit allerlei lekkere dingen gehad. Het is namelijk een gebouw vol met verschillende cuisines en etenswaren. Ik dacht meteen aan m'n vader toen ik het gebouw binnen stapte, hij zou alle verschillende dingen echt geweldig vinden. Boston staat bekend om Lobsters, die ook in de Quincy Market verkrijgbaar waren, dus daarom namen we ook nog even snel een kijkje in de haven van Boston. Helaas was het daarna al weer tijd om terug naar het hostel te lopen, onze spullen te halen en - je raadt het al - naar het station te lopen! Na dertig kilometer gelopen te hebben in iets meer dan 24 uur, kun je geen stap meer zetten. Toen we in de Peter Pan bus (no joke!) naar huis zaten werd ons vriendelijk verzoekt of we aub NIET wilde praten. Ik quote "willen de mensen op rij vijf zachter praten". De grap was, dat we op de camera's naar de foto's aan het kijken waren en toevallig een van ons - kuch Monique - een foto van een niet zo fris uitziende eekhoorn liet zien waardoor we allemaal voor een milliseconde walgde. Maar enfin!!! De bus vertrok om 5:30PM en ik lag om 11:40PM weer lekker in m'n bedje. Al met al hebben we weer een super leuk weekend gehad!

Tussen m'n laatste blog en nu is er veel gebeurt, zo reden Mo en ik laatst op de 22 (snelweg waar je eigenlijk helemaal niet snel mag) een tijdje geleden. Monique zat lekker in d'r verhaal en kletste er lekker op los tot dan m'n ogen iets raars langs de weg zagen liggen. Ik had m'n bril niet op dus even later zag ik dat het een dood hert was zonder kop!!!! Whatttt? Ik schreeuwde tegen Monique wat er gebeurde en voor m'n lezers die me persoonlijk kennen, jullie weten welk geluid ik maakte bij het zien van dit hert. Monique, de echte verpleegster die ze is, wilde dat ik "even terug reed". No way!

Daarnaast heb ik ook m'n Social Security Number aangevraagd en ontvangen. Ik hoorde verhalen dat het wachten bij de Social Security heel lang kon duren en volgens mij Local Coordinator mocht niet op de wachtstoelen gaan zitten "vanwege de mensen die daar kwamen", pure onzin allemaal. De autorit naar Union duurde langer dan de hele tijd die ik in het gebouw geweest ben. De rit is overigens iets van 15/20 minuten. Zo zie je maar weer, Amerikanen overdrijven graag.

Wat trouwens ook heel apart is, is dat Amerika wat betreft technologie heel erg voor ligt. Ze hebben de nieuwste apparaten, telefoons, laptops noem het maar op. Maar wanneer het tot alledaagse dingen komt, lopen ze ontzettend achter. Zo komt het hier net in dat je met de chip in je pinpas of creditcard kunt betalen. Hier zijn de winkels dan ook heel erg trots op. In Nederland kun je via je mobile telefoon of zelfs door de kaart langs de pinautomaat te houden betalen. Hier stoppen ze nu dus pas met het swipen van kaarten. Wat dan wel weer een plus is, wanneer je wat terug brengt in de winkel hoef je alleen maar je kaart te swipen en dan staat het bedrag alweer op je rekening. Dus Nederland, doe dat ook, is handig!!

Het is hier nu 1AM at night en ik ben net terug van NYC. Irene, Monique en ik zijn eerst bij Mo in de straat gaan trick or treaten. Als een stel kleine kids rende we over alle lawns, maar gelukkig hadden we Monique's hostkid Jack bij ons dus dat maakte het voor ons dan weer goed. We deden het voor hem, ahum! Daarna zijn we naar de Halloween parade in NYC gaan kijken. Ik had de parade meer verwacht als een carnavals optocht met meerdere versierde wagens en muziek of als de Macy's Christmas Parade. Door mijn verwachtingen viel de parade een beetje tegen maar het was alsnog heel leuk om naar te kijken. Rond 10PM zijn we in het hotel waar we ook onze oriëntatieweek hebben doorgebracht wat gegeten en daarna zijn we weer richting huis gegaan. Helaas ben ik underage hier dus zit er een groots Halloween feest niet in.. In de trein naar NYC gebeurde trouwens weer wat grappigs - wanneer ik het vertel zal hier natuurlijk niet zo grappig zijn als in the moment. We gingen naast een stel verkleden mensen zitten die al een slokje (of twee) op hadden. Ze hadden kei hard de muziek aan en hadden wel zin in een feestje. Wij ook. Toen er een jongen in een iets wat te klein/te kort engelen kostuum aan kwam lopen sloeg de jongen die naast me zat, verkleed als de grote boze wolf, hem eens even goed op z'n kont. Vervolgens komt er een vrouw langs die niet verkleed was maar een fluffy cheetah jas aan had langs. De ietwat aangeschoten grote boze wolf sprak haar natuurlijk meteen aan met "Girl get your cheetah on" en maakte nog verschillende grappen. We lagen dubbel.

Donderdag hadden we onze maandelijkse clustermeeting bij onze Local Coordinator thuis. Ik was verkleed als Vleermuis/Batgirl, Monique als de duivel en Irene als de Amerikaanse vlag. Het was leuk de andere au pairs te zien en we hebben veel te veel snoep, chocolade en pizza gegeten!

Dat waren dan alweer de afgelopen dagen in m'n au pair leven. Ik ben een beetje on the down low geweest aangezien ik het erg druk had. Sorry als ik niet meteen reageer op appjes of andere berichten. Het gaat hier trouwens steeds beter! De kinderen raken gewend aan me, luisteren (soms) beter en komen nu naar me toe om me te knuffelen en steun te zoeken wanneer iemand "not fair" is in het park. Ik wil m'n echte familie back home nog even bedanken voor al jullie steun en lieve berichtjes en kaarten. Zo belde ik laatst met m'n vader en oma terwijl ik aan het koken was. Ik wist niet hoe een keukenapparaat hier werkte dus ik dacht goh laat ik eens even wat hulp aan het thuisfront vragen aangezien ik home alone ben. Na meerdere tips en tricks moest ik toch écht gaan ophangen. Nog bedankt!

M'n blog wordt volgens mij toch wel wat lang nu en eerlijk gezegd ben ik toch wel erg moe. Kun je nagaan dat ik de maanden voor vertrek iedere dag rond 5 uur snachts ging slapen? Hier lig ik soms al om 9PM te pitten. #AuPairLife.

Happy November!

XO - Iris