Er zijn heel wat verschillen wat betreft America en Nederland/Europa. Het is nu eind November en ik bibber vaak als ik op de fiets van huis naar school rijd. Het begint steeds kouder te worden maar dat lijkt (de meeste) Amerikanen niks te doen. Terwijl ik in mijn winterjas, sjaal, UGGs en handschoenen op het bankje van de speelplaats zit, rennen er kinderen in korte mouwen en rokjes voorbij. Hoe kunnen ze niet ziek worden? Waarschijnlijk door de vele flu shots die je hier in bijna iedere winkel/apotheek kunt krijgen. Als ik Z. smorgens vraag of ze zeker weet dat ze haar fleece vest niet onder haar bodywarmer wilt geeft ze duidelijk aan dat dit "veel te warm is" en dat "het helemaal niet koud is buiten". Zo kwam ze een week of twee geleden de school uit met alleen d'r hempje en bodywarmer - en vervolgens ook zo door de kou naar huis willen fietsen. Ik ril nog steeds als ik er aan denk.

Misschien is dit hoe de Amerikanen zich klaar maken voor de strenge winters. Ik heb gehoord dat het hier min twintig graden kan worden en er weken lang sneeuw ligt. Iemand vertelde me dat ze vijf passen buiten zetten in de ondraaglijke kou en haar vingers toen al niet meer kon bewegen. Zelfs nu ik dit typ, merk ik dat ik steeds langzamer ga typen, winter is coming - zouden ze in Game of Thrones zeggen. (dit stuk was eerder geschreven dan de rest).

Zoals ik in een eerder verhaal al schreef, is de mode hier zo veel anders dan in Nederland/Europa.Laatst was het op school Spirit Day en dat betekend dat de hele klas die dag in hun pyjama naar school mag komen (leraren en andere staffmembers doen niet mee). De meeste kids op school lopen al half in hun pyjama op normale dagen waardoor PJ-day eigenlijk overbodig lijkt. Maar goed, everything to keep the spirit alive!

Om eerlijk te zeggen merk ik ook steeds vaker dat ik me ga aanpassen aan de Amerikaanse fashion scène. UGGs werden al snel aangeschaft en smorgens kun je me in een legging en trui (met winterjas!) op de speelplaats vinden. Ook make-up is hier niet veel te zien, misschien ook omdat het zo duur is? Fun fact tussendoor: een normaal pakje gezichtsdoekjes/make-up wipes kost hier tussen de $3,99 en $7,99 terwijl je die in Nederland gewoon voor een euro ergens kunt krijgen.

Boodschappen doen in Amerika is ook heeeeel anders. Alles staat heel raar ingedeeld. Bij ons beginnen de supermarkten meestal met fruit, groenten, brood, kaas en vlees en naar mate je verder loopt komen de ongezondere producten zoals chips, snoep, alcohol etc. Hier begint het met gebak en koekjes, vervolgens komt fruit, groente, kant-en-klaar eten dat je zelf mag opscheppen, vlees/vis en daarna is het een grote zoektocht. Laatst was ik met Monique in ShopRite waar we snoep en chips wilde kopen (ja, heel ongezond i know!) nadat we de chips isle gevonden hadden dachten we, oh de volgende zal wel snoep zijn, maar nee.. Hiervoor moet je dan vijf isles verder zijn. Weinig logica hebben ze in de supermarkten. Pluspunt: ze zijn wel ontzettend groot en verkopen super veel verschillende merken en smaken. Minpunt: eigenlijk hetzelfde, je kunt gewoon niet kiezen tussen alle merken en smaken.

Over boodschappen gesproken. In tegenstelling tot de Nederlandse prijzen, is hier alles super duur. Meerdere mensen vragen mij wat te kopen en op te sturen - wanneer je iets besteld in Amerika vanuit Nederland is het goedkoper dan wanneer ik het opstuur. Een pakketje van 4LBS (1,8KG) of meer kost meer dan $40 om op te sturen, absurt!

Een zak chips kost hier al gauw vier of vijf dollar en een zak M&Ms $3,50. Wanneer je dat als tourist zou betalen, zou dat best meevallen, maar nu ik betaald krijg in dollars is dat super duur!

Iedereen kent het; Amerikaanse auto's - the bigger the better. M'n vader is misschien wel de grootste fan van Amerikaanse auto's die ik ken. Hij zou hier zijn ogen uitkijken, ze zijn niet alleen veel groter dan in Nederland, ik zie zelfs automerken waarvan ik nog nooit gehoord heb! De parkeerplaatsen zijn echter niet groter dan in Nederland dus sommige asociaal grote auto's staan ook asociaal geparkeerd. Over parkeren gesproken, hier in downtown Westfield kun je voor $2,00 4 uur parkeren. WHAT?! Nederland, eat your heart out!

Ik ben een keer een huis/appartement hier in Westfield gaan bezichtigen. Ik heb zelf voor een makelaar gewerkt/stage gelopen een aantal maanden en zelfs dat is compleet anders. Een goede site als Funda.nl zie je hier niet zo gauw en als je langs de snelweg een bordje RENT of FOR LEASE ziet moet je asap je telefoon erbij nemen om of een foto te nemen of het nummer te bellen dat vermeld staat. De bezichtiging was natuurlijk niet voor mij maar voor iemand die hier een huis wilde huren, ik ging alleen mee voor support. Het huis was teneerste niet in de beste staat en daarbij was de locatie ook niet heel erg goed. Echter vroegen ze voor het 1 bedroom 1 bathroom appartement toch een verbazingswekkende prijs van $1200,00 exclusief gas licht en water. Of Westfield nou zo duur is, weet ik niet. Maar ik begrijp al die homeless people in NYC nu wel veel beter.

Ook kinderfeestjes en afspreken met je vriendjes of vriendinnetjes is hier heel anders. Kinderfeestjes worden groots gevierd met meerdere goodybags, cupcakes, taarten, mega grote pizza's, noem maar op. De ouders blijven tevens ook de gehele tijd op de locatie van het feest. Waarom weet ik niet - veiligheid misschien?

Het woord "playdate" is een groot iets je moet namelijk echt een datum prikken om iets af te spreken met je vriendje of vriendinnetje. Als ik vroeger uit school kwam, nam je iemand mee naar huis of ging je zelf naar die persoon toe en belde je daar je moeder op waar je was.

Wat dan wel weer grappig is, iedere vrijdagmiddag na school zijn alle middle en high schools downtown te vinden. De hele stad loopt dan over met jongere die hier en daar de straat oversteken, Starbucks bezetten en veel overlast veroorzaken, maarja, dat is voor ons au pairs een gewone doordeweekse morgen/middag.

Toch zijn er wel dingen die ik soms wel mis, ookal had ik van sommige gedacht het niet te gaan missen. Zoals bijvoorbeeld het gezeur van m'n zus dat ik altijd moest aanhoren, waar het ook over ging, hoor ik nu niet meer. Alhoewel ze me appt dat de nieuwe WhatsApp update nu vereist dat je meer dan 160 letters gebruikt in je respons als ik haar even "negeer" volgens haar. Sorry Misha, I'm busy! Love you!

Ik mis spontaan een weekendje naar mijn broer in Haarlem gaan of absurt veel korst van de kaas afsnijden en het gezeur van mijn vader dat ik dan moet aanhoren - misschien doen ik het ook wel expres.. Sorry Pap! Ik mis mijn moeder d'r onhandigheid met electronica, gelukkig weet ze hoe Skype werkt en vraagt ze waarom haar WiFi niet werkt. Maar wel kunnen Skypen? Mmm..

Maar, wonen in the Land of the Free heeft zo ook zijn voordelen, zo ben je namelijk altijd "free" bijvoorbeeld. Just kidding!

- Wanneer je boodschappen gaat doen, wordt het meteen voor je ingepakt.Dit ga ik zo erg missen als ik terug ben in Nederland.

- Tanken doen ze ook voor je.Gebeurde in Roermond alleen bij bepaalde tanstations op bepaalde dagen.

- Je kunt overal met de auto naar toe, love it! Let wel goed op de weg, craters are everywhere!

- Parkeren is super goedkoop.

- Series en films komen hier altijd eerder uit.

- We hebben hier super veel smaken Oreo's, chips en andere dingen. Pizza Pringles smaken meer naar hartige Sultana's, tho. Maar Berry Oreo's zijn daarintegen echt heeeerlijk.

- Mensen willen altijd wel wat van je weten als ze horen dat je foreign bent, ze spreken je over en nergens aan.

- Je heb oneindig veel mogelijkheden qua reizen - Amerika heeft zoveel prachtige steden. De wereld ligt letterlijk aan je voeten, als de vliegtickets nou niet zo duur waren!!

Maar misschien wel de belangrijkste van allemaal: je merkt pas hoe goed en fijn je het hebt (thuis), als je er al een tijd niet meer bent geweest. Je leert alles ontzettend waarderen. Na een jaar, of misschien wel een paar maanden, ben je een compleet ander persoon. Dat merk ik wel aan mijzelf. Ik heb altijd last van smetvrees gehad en raakte geen nat doekje aan, nu doe ik dat wel, al sta ik soms toch nog kokhalzend aan het aanrecht vet uit een pan te wassen, blegh! Thank God voor afwasmachines!

Vandaag is mijn 60e dag hier in the United States of America, het lijkt eigenlijk al zoveel langer. Morgenvroeg (hier is het nu 10:20PM) vertrek ik samen met Manon, Monique en de rest van onze Culture Class naar Washington DC. Monique en ik moeten al om 6:50 de trein van Westfield naar Penn Station NYC hebben dus dat betekend dat ik al vroeg uit de veren moet.

Morgen gaan we President Obama bedanken dat wij, als Nederlandse import, "zijn" land mogen betreden en hier een onvegetelijk jaar tegemoet mogen gaan. Want onvergetelijk, dat wordt het zeker.

Hele dikke kus!

XO - Iris